خشونت علیه کودکان

خشونت علیه کودکان
خشونت علیه کودکان شامل همه انواع خشونت علیه افراد زیر 18 سال است. برای نوزادان و فرزندان خردسال ، خشونت عمدتاً شامل سوءاستفاده از کودک (یعنی سوء استفاده جسمی ، جنسی و عاطفی و غفلت) به دست والدین و دیگر چهره های اقتدار است. پسران و دختران در معرض خطر برابر سوء استفاده جسمی و عاطفی و غفلت هستند و دختران در معرض خطر سوء استفاده جنسی بیشتر هستند. با رسیدن کودکان به بزرگسالی ، خشونت همسالان و خشونت شریک زندگی صمیمی علاوه بر سوءاستفاده از کودک ، بسیار شیوع پیدا می کند.
از خشونت علیه کودکان می توان جلوگیری کرد. جلوگیری و پاسخ به خشونت علیه کودکان مستلزم این است که تلاشها بطور منظم در معرض خطر و عوامل محافظت کننده در هر چهار سطح از خطر مرتبط (فرد ، رابطه ، اجتماع ، جامعه) باشند.
قطعنامه مجمع جهانی بهداشت در ماه مه 2016 ، نخستین برنامه جهانی اقدام جهانی WHO برای تقویت نقش سیستم بهداشت و درمان در یک واکنش چند جانبه ملی برای تأمین خشونت بین فردی ، به ویژه علیه زنان و دختران ، و علیه کودکان را تأیید کرد.
طبق این طرح ، WHO با همکاری کشورهای عضو و سایر شرکاء متعهد است که:
نظارت بر بزرگی و ویژگی های جهانی خشونت علیه کودکان و حمایت از تلاش کشورها برای مستند سازی و سنجش چنین خشونت هایی.
حفظ یک سیستم اطلاعات الکترونیکی که به طور خلاصه داده های علمی در مورد بار ، عوامل خطر و پیامدهای خشونت علیه کودکان و شواهدی برای پیشگیری از آن است.
تهیه و انتشار اسناد راهنمایی فنی مبتنی بر شواهد ، هنجارها و معیارها برای جلوگیری و پاسخ به خشونت علیه کودکان.
به طور منظم گزارش های وضعیت جهانی را در مورد تلاش های کشور برای مقابله با خشونت علیه کودکان از طریق سیاست های ملی و برنامه های اقدام ، قوانین ، برنامه های پیشگیری و خدمات پاسخگویی منتشر کنید.
حمایت از کشورها و شرکای خود در اجرای راهبردهای پیشگیری و واکنش مبتنی بر شواهد ، مانند مواردی که در INSPIRE گنجانده شده است: هفت راهکار برای پایان دادن به خشونت علیه کودکان.
همکاری با آژانس ها و سازمان های بین المللی برای کاهش و از بین بردن خشونت علیه کودکان در سطح جهان ، از طریق ابتکاراتی مانند "مشارکت جهانی برای خاتمه دادن به خشونت علیه کودکان ، با هم برای دختران" و "اتحاد پیشگیری از خشونت".